Blog

Bij een eerdere editie van de Indische Stamtafel waren twee zussen aangeschoven. Tijdens de middag waren ze zo enthousiast geraakt, dat ze zoiets ook met hun broers wilden organiseren. ‘Verzorg jij ook bijeenkomsten voor families?’, vroegen ze me. Hun oudste broer was absoluut geen prater, dus daar rekenden ze al niet op. Hun jongste broer […]

‘Verzorg jij ook bijeenkomsten voor families?’ Bij de vorige Indische Stamtafel waren twee zussen aangeschoven. Tijdens de middag waren ze zo enthousiast geraakt, dat ze zoiets ook met hun broers wilden organiseren. Hun oudste broer was absoluut geen prater, dus daar rekenden ze al niet op. Hun jongste broer was de laatste jaren juist milder

Onlangs verzorgde ik weer een Indische Stamtafel, een plek waar Indische mensen van verschillende generaties openhartig hun ervaringen mogen delen en reflecteren met elkaar. Een gelegenheid waarbij ik als betrokken gespreksleider mijn kennis en kunnen met liefde ten dienste stel aan anderen. Ook dit keer weer mooie, positieve reacties. Deelnemers schreven me naderhand:  “Ik heb

Van de week was ik in het filmhuis en zag daar ‘Tussen Wal en Schip’. Een ontroerende documentaire over drie kleinkinderen, die openhartige gesprekken voeren met hun Indische grootouders. Deze twintigers, dertigers onderzoeken daarin de gevolgen voor zichzelf en hun families van kolonisatie, migratie en zwijgen. De getoonde nieuwsgierigheid, kwetsbaarheid en onmacht zijn herkenbaar voor

Vorige week wandelde ik met mijn partner de laatste etappe van het Marskramerpad door hartje Den Haag. De route liep langs het Museum Sophiahof, waar we de expositie ‘Ons land – dekolonisatie, generaties, verhalen’ bezochten. Aan de hand van de stemmen uit acht Indische en Molukse families gaf het een beeld van de complexe postkoloniale

Ter voorbereiding op het samenkomen aan een Indische Stamtafel stuur ik deelnemers een aantal vragen. Ik nodig ze daarmee uit te reflecteren op de effecten van hun Indische opvoeding; op welke momenten ervaar je dit als versterkend en in welke situaties als belemmering? De voorbereiding helpt om de gesprekken sneller een persoonlijker en diepgaander tintje

Ik zit met drie van mijn broers en zussen aan tafel en we brengen de kennis over onze geschiedenis samen. ‘Is De Ouwe eigenlijk ooit getrouwd geweest met die tweede vrouw?’, vraagt één van mijn broers. Onze ouders zijn allebei ver vóór de oorlog geboren en getogen in Indië. Onze moeder verloor haar eigen moeder

Ik zat in de zaal bij een voorstelling van een Indische cabaretier. In hoog tempo voerde hij zijn publiek mee in grappen en grollen. Doorspekt met de klassieke tongval, sloeg de ‘aduh, senang tog?!’ ons flink om de oren. En natuurlijk over Indische gebruiken, zoals de guling, sapulidi en botol tjebok. Op een gegeven moment

Het is een vraag die me geregeld gesteld wordt wanneer ik bij mijn Indo’s binnenstap: ‘al gegeten?’ Enerzijds echt opmerkelijk, want zonder dat ik er iets voor hoef te doen bekommert iemand zich om mijn welzijn. Anderzijds zo vertrouwd, want het triggert bij mij gevoelens van saamhorigheid en ‘thuis’. Voor veel Indische mensen is eten

Afgelopen weekend deed ik mee in een training, waarbij body, mind and soul werden aangesproken en gevoed. Met name het lijfwerk bracht me al snel weer in contact met het ongemak en pijn, dat opgeslagen ligt in mijn lichaam. Terwijl ik mijn bovenbenen en liezen ontspande, popten er beelden op voor mijn geestesoog. Beelden die

Vorige week deed ik weer mee aan een bijzondere editie van Living Library. Een evenement dat bedoelt is om vooroordelen weg te nemen door mensen met elkaar in contact te brengen. Geïnteresseerden kunnen in gesprek met een ‘Levend Boek’. Dat levende boek is een mens van vlees en bloed, die als ervaringsdeskundige over een specifiek

Het duurde bij mij welgeteld twee uur. Thuiskomen na drie weken vakantie, met voornemens hoe ik het na de vakantie ‘anders ging doen’. Ik had het helder voor ogen: iedere ochtend weer een half uur mediteren, minstens drie keer per week een wandeling van een uur en radicaal stoppen met koffie en alcohol. De tentspullen

Aanstaande donderdag is het 15 augustus en dan ben ik in Den Haag. Daar wordt bij het Indisch Monument de Nationale Herdenking gehouden. Voorafgaand aan de herdenking wordt een generatietafel georganiseerd. Indische mensen van de eerste, tweede, derde en vierde generatie hebben daar gelegenheid hun verhalen te delen. Was ik vorig jaar aanwezig als deelnemer,

‘Bij het woord Indisch denk je misschien aan een klein mannetje, aardig en met een bruine huidskleur’, zei ik. ‘Ik ben niet klein, ik ben wel aardig, maar ik heb geen bruine huidskleur… en toch ben ik Indisch. Als je wilt weten hoe dat zit, kom dan met me praten.’ Met deze ter plekke bedachte

Ik zie overal het woord ‘verbinding’ terugkomen. In verschillende contexten en betekenissen. Ik lees zaken als ‘in dit tijdperk van polarisatie zijn er meer ‘verbindende krachten’ nodig’. En, onze beoogde premier schijnt ‘een verbinder’ te zijn. Ik denk dan, wie doet tegenwoordig niet iets rondom ‘bruggen slaan en verbindingen leggen’? En blijft het enkel bij

Soms vinden we deze vraag lastig om te beantwoorden. Althans, om eerlijk te beantwoorden. En geven we dan maar een ‘second best’ antwoord. Want we twijfelen of de ander wel echt geïnteresseerd is. Of de plek waar de vraag werd gesteld vonden we niet gepast. Of het moment leende zich er niet voor. Dus dan

Mijn achternaam Shamier is van oorsprong Armeens. Mijn overgrootvader ontvluchtte met zijn familie de Armeense gemeenschap die leefde rondom Madras, India. Eén van onze voorvaders daar was een rijke koopman, tevens bekende schrijver, filosoof genaamd Shahamir Shahamirian (1723 – 1797). Zijn grafsteen schijnt nog te bestaan en ligt in een katholieke kerk ergens in Chennai,

Vanmorgen vroeg overleg met collega Peter. We checken in en delen hoe het met ons is. Hij druk met gesprekken, kinderen en gedichten; ik druk met nieuwe baan, trainingen en mantelzorgen. ‘Ik kom amper toe aan een moment om mijn gedachten te laten gaan over schrijven van een blog of artikel’, zeg ik. ‘Ik kijk

Ik ben mantelzorger voor een zuster van me. Ze is ongeneeslijk ziek en heeft de wens om te sterven in een specifieke periode. Anderhalf jaar geleden vroeg ze me of ik contactpersoon wil zijn in dit proces. Daar hoefde ik niet over te denken, natuurlijk doe ik dit. Het betreft een – in alle opzichten

‘Voor hoeveel procent ben je Indisch?’, vroeg ie. Onlangs was ik in Heiloo als deelnemer bij een workshop Familieopstellingen. We waren aan het napraten over een sessie, waarin ik als representant was gevraagd. Behalve de bevriende opsteller kende ik niemand van de aanwezigen. Dus niemand wist van mijn Indische roots. Een deelneemster had een vraag