Aanstaande donderdag is het 15 augustus en dan ben ik in Den Haag. Daar wordt bij het Indisch Monument de Nationale Herdenking gehouden. Voorafgaand aan de herdenking wordt een generatietafel georganiseerd. Indische mensen van de eerste, tweede, derde en vierde generatie hebben daar gelegenheid hun verhalen te delen. Was ik vorig jaar aanwezig als deelnemer, dit jaar ben ik gevraagd het gesprek aan één van de tafels te begeleiden.
Binnen mijn netwerk van Indische mensen heb ik diverse vrienden en vriendinnen geattendeerd op de mogelijkheid deel te nemen. In bijna alle gevallen kreeg ik een reactie in de trant van ‘joh, dat vind ik wel een beetje eng, hoor’. En hoewel er meer geïnteresseerd waren, uiteindelijk hebben er zich twee aangemeld die aanwezig zullen zijn. Eén van hen vroeg me: is het ook goed dat ik een beetje onder de radar blijf?
Net als ik, is deze opgegroeid binnen een Indisch gezin, waarbij de vader dominant aanwezig was. Onze moeders schikten zich naar de onvoorspelbare uitbarstingen. En ook wij leerden dat ‘opletten, buigen en meebewegen’ één van de beste gedragsstrategieën was. Inmiddels zijn we geen onmachtige kinderen meer en hebben ons verder ontwikkeld. Tegenwoordig zijn we vrij om ook een andere strategie te kiezen. Maar, zoals ik het wel eens uitleg, ‘een dergelijk basispatroon zit wel in onze blueprint’.
Ik heb mijn Indische vriend gerust kunnen stellen. ‘Wanneer jij liever onder de radar blijft, is dat natuurlijk prima. Je bent vrij om net zoveel of weinig te vertellen als je wilt. Hoe dan ook, je bent helemaal welkom. Je hoeft niets, je mag.’
Ik heb inmiddels veel geleerd in mensen uitnodigen tot praten. Misschien wel belangrijker dan de vaardigheid is je attitude. Een oprechte nieuwsgierigheid naar wat een ander beweegt. En dat begint met stil zijn. Vanuit een betrokken belangstelling willen en kunnen horen wat een ander zegt. Dat noem ik luisteren. Pas wanneer er werkelijk naar je wordt geluisterd, voelen we ons gehoord. Gezien. En gewaardeerd.
Ik kijk uit naar donderdag en alle Indische mensen die hun verhalen willen delen: zo fijn dat je er bent. Gewoon, omdat je er bent. En ook als je liever onder de radar wilt blijven, is dat wat ik waardeer. Ik waardeer je om wie je bent, lieve vriend(in).