Rick Shamier

Vorige week deed ik weer mee aan een bijzondere editie van Living Library. Een evenement dat bedoelt is om vooroordelen weg te nemen door mensen met elkaar in contact te brengen. Geïnteresseerden kunnen in gesprek met een ‘Levend Boek’. Dat levende boek is een mens van vlees en bloed, die als ervaringsdeskundige over een specifiek […]

Het duurde bij mij welgeteld twee uur. Thuiskomen na drie weken vakantie, met voornemens hoe ik het na de vakantie ‘anders ging doen’. Ik had het helder voor ogen: iedere ochtend weer een half uur mediteren, minstens drie keer per week een wandeling van een uur en radicaal stoppen met koffie en alcohol. De tentspullen

Aanstaande donderdag is het 15 augustus en dan ben ik in Den Haag. Daar wordt bij het Indisch Monument de Nationale Herdenking gehouden. Voorafgaand aan de herdenking wordt een generatietafel georganiseerd. Indische mensen van de eerste, tweede, derde en vierde generatie hebben daar gelegenheid hun verhalen te delen. Was ik vorig jaar aanwezig als deelnemer,

‘Bij het woord Indisch denk je misschien aan een klein mannetje, aardig en met een bruine huidskleur’, zei ik. ‘Ik ben niet klein, ik ben wel aardig, maar ik heb geen bruine huidskleur… en toch ben ik Indisch. Als je wilt weten hoe dat zit, kom dan met me praten.’ Met deze ter plekke bedachte

Ik zie overal het woord ‘verbinding’ terugkomen. In verschillende contexten en betekenissen. Ik lees zaken als ‘in dit tijdperk van polarisatie zijn er meer ‘verbindende krachten’ nodig’. En, onze beoogde premier schijnt ‘een verbinder’ te zijn. Ik denk dan, wie doet tegenwoordig niet iets rondom ‘bruggen slaan en verbindingen leggen’? En blijft het enkel bij

Soms vinden we deze vraag lastig om te beantwoorden. Althans, om eerlijk te beantwoorden. En geven we dan maar een ‘second best’ antwoord. Want we twijfelen of de ander wel echt geïnteresseerd is. Of de plek waar de vraag werd gesteld vonden we niet gepast. Of het moment leende zich er niet voor. Dus dan

Mijn achternaam Shamier is van oorsprong Armeens. Mijn overgrootvader ontvluchtte met zijn familie de Armeense gemeenschap die leefde rondom Madras, India. Eén van onze voorvaders daar was een rijke koopman, tevens bekende schrijver, filosoof genaamd Shahamir Shahamirian (1723 – 1797). Zijn grafsteen schijnt nog te bestaan en ligt in een katholieke kerk ergens in Chennai,

Vanmorgen vroeg overleg met collega Peter. We checken in en delen hoe het met ons is. Hij druk met gesprekken, kinderen en gedichten; ik druk met nieuwe baan, trainingen en mantelzorgen. ‘Ik kom amper toe aan een moment om mijn gedachten te laten gaan over schrijven van een blog of artikel’, zeg ik. ‘Ik kijk

Ik ben mantelzorger voor een zuster van me. Ze is ongeneeslijk ziek en heeft de wens om te sterven in een specifieke periode. Anderhalf jaar geleden vroeg ze me of ik contactpersoon wil zijn in dit proces. Daar hoefde ik niet over te denken, natuurlijk doe ik dit. Het betreft een – in alle opzichten

‘Voor hoeveel procent ben je Indisch?’, vroeg ie. Onlangs was ik in Heiloo als deelnemer bij een workshop Familieopstellingen. We waren aan het napraten over een sessie, waarin ik als representant was gevraagd. Behalve de bevriende opsteller kende ik niemand van de aanwezigen. Dus niemand wist van mijn Indische roots. Een deelneemster had een vraag

Vroeger was ik een piekeraar pur sang. Kwesties overdenken, analyseren, strategieën overwegen. En daarbij checken hoe het allemaal voelt. Waar het mij heel vaak aan ontbrak was tot acties komen. Doen! Inmiddels weet ik dat een evenwicht in ‘denken – voelen – doen’ essentieel is in het laten ontstaan en beleven van ‘flow’. Flow, of

‘Hoe vind ik in hemelsnaam rust?!’, riep ze uit. Tegenover me zat een dierbare vriendin, die vroeg of ik even tijd voor haar had. Ja, natuurlijk. Ze schetste haar situatie van dit moment. Een hoeveelheid aan mensen in haar leven in existentiële crises. Op het thuisfront haar partner, in de familie haar broers en zussen,

De kwaliteit van de tweede generatie voor de tweede generatie. Sinds een paar maanden werk ik samen met een collega Indische coach en trainer. Het toeval wil dat zij en ik even oud zijn en allebei een Indische vader hebben gehad, die KNIL-militair was. Onze beide vaders hebben in Jappenkampen gezeten. Hoewel wij die oorlog

Eén van mijn zusters is ongeneeslijk ziek. Een jaar geleden vroeg ze me: ‘Rick, wil jij mijn uitvaart regelen?’. Zonder te aarzelen antwoordde ik direct: ‘Ja, natuurlijk doe ik dat’. Inmiddels zijn we een jaar verder. Deze zuster is een alleenstaande, zeer kwetsbare vrouw. Ze heeft nooit een solide sociaal netwerk om zich heen kunnen

Twee weken geleden vierde ik mijn verjaardag, mijn 60ste om precies te zijn. Die avond waren mijn partner en ik omgeven door tientallen lieve, lieve mensen. De zorg voor eten en drinken hadden we uit handen gegeven, dat was heerlijk ontspannen. Dus was er volop tijd voor ontmoeting en openhartig contact. De genodigden vormden bij

Een feestje van je leven maken….  betekent oog hebben en tijd maken voor momenten van plezier. Iedere dag. En dit doe je niet alleen (!) voor je zelf. Bewust je focus brengen naar vreugdevolle momenten in het leven. Het is een levensstijl, een attitude, maar ook een vaardigheid. Eentje die je kunt kennen, leren en