Blog

Vijfendertig jaar na hun gedwongen vertrek uit Indië zijn mijn ouders nog één keer terug geweest. Dat was in 1988. Ik was toen 27 en

Ik heb net ‘ge-beeldbeld’ met familie in Bandung, Indonesië. Geen idee of de vervoeging van dit woord bestaat, maar de mobiele techniek is er. In

Voel me senang. Ben aan het nagenieten van de informatieavond gisteren over mijn training Weg van Vergeving. ‘Ben je zenuwachtig voor zo’n bijeenkomst?’ vroeg een

‘Het is de eerste keer dat ik een tekst las, die geen wrevel bij me opriep.’ Aan het woord is Ineke. Ze is 63 jaar

Marlon had deelgenomen aan een workshop Familieopstellingen bij een collega van me. De dagen daarna kreeg hij last van – voor hem – onverklaarbare emoties.

‘Zou jij op de uitvaart van mijn vader willen spreken?’. Deze vraag kwam van Sylvia, een oud deelneemster. Opmerkelijk, want behalve Sylvia had ik nog

Mijn hele leven ben ik doodsbang geweest voor mijn vader. De man was ex-KNIL militair, heeft 3,5 jaar als krijgsgevangene moeten werken in de mijnen

In de tweede bijeenkomst die ik verzorgde voor een team jeugdbeschermers, had ik ieders kwaliteit in beeld gebracht. De NLP-tools die ik daarvoor had ingezet

Wanneer ik als kind op zaterdag met mijn moeder mee ging om ‘de zware boodschappen’ te halen op de markt, eindigden we steevast bij Toko

Mijn vader heeft nooit willen vertellen wat hij heeft meegemaakt als krijgsgevangene in Japan. Als jongvolwassene had ik op een gegeven moment toch sterk de

‘Dan werden we gewoon buiten opgesteld in een rijtje, alle jongens, en dan kregen we er één voor één van langs met de stok van

Jarenlang heb ik me ontiegelijk eenzaam gevoeld. De periodes in Amsterdam dat ik single was; een pluspunt dat ik lekker mijn eigen gang kon gaan,

Het duurde iets langer dan twee maanden voordat het eerste gesprek plaatsvond. Je kent het misschien wel: grote landelijke organisatie, kleine regionale werkgroep met slechts

Alles is feedback. Reacties van deelnemers geven mij een indicatie van de opbrengst van een training. Zo ook tijdens de vier dagen Weg van Vergeving.

Gisteren werd ik verrast door de vraag van een oud deelneemster. ‘Mijn vader ligt terminaal, mijn broer en ik zijn niet zo van de emoties,

Onze CV-ketel was stuk en ik mocht douchen bij een oudere buurvrouw verderop in de straat. Naderhand bood ze me ook nog een kopje koffie