‘Hoe vind ik in hemelsnaam rust?!’, riep ze uit. Tegenover me zat een dierbare vriendin, die vroeg of ik even tijd voor haar had. Ja, natuurlijk.
Ze schetste haar situatie van dit moment. Een hoeveelheid aan mensen in haar leven in existentiële crises. Op het thuisfront haar partner, in de familie haar broers en zussen, op het werk, in haar sociale netwerk, in alle leefgebieden van haar leven dealen dierbare mensen met leven en dood.
‘Lieverd, is het wel reëel om in deze periode te verwachten van jezelf dat je tot rust kunt komen? Je bent de Dalai Lama niet!’ Allebei schoten we in de lach. ‘Als je wilt weten hoe, ga de Dalai Lama modelleren!’
‘Ja maar, de Dalai Lama is dan helemaal zen van binnen’.
‘Nee, volgens mij gebeurt daar iets anders. Volgens mij is hij van buiten stil, maar de gekte en al het leed van de wereld is op dat moment in hem. Daar heeft hij contact mee. En hij is daar in stilte bij’.
Eenvoudig omschreven, gaf het haar een nieuw perspectief. Er volgde een diepe zucht. Even later stonden we op. En vonden elkaar in een innige omarming.
Verlang jij een nieuw perspectief en een oefenruimte om tot rust te komen? Dan ben je welkom bij Een Verbinding Middag in Heemstede. Peter en ik vormen graag de bedding.