‘Voor je zestigste moet je toch het Pieterpad gelopen hebben’, hoor ik mezelf zeggen. Je kent het wel, een stel vrienden te eten, drankje erbij, gezellig. En dan doe je opeens van die uitspraken die geen lang leven beschoren zijn. Maar de volgende ochtend bij de koffie kwam deze terug. En toen, serieus, mijn partner en ik werden enthousiast om die vijfhonderd kilometer daadwerkelijk te gaan wandelen. Inmiddels is het twee maanden later en liggen er vier etappes en zeventig kilometer achter ons. Wie had dit ooit kunnen voorspellen? Door in beweging te komen, kun je als het ware kleine wonderen in je leven creëren. En dat begon met een out-of-my-box gedachte.
Deze week had ik een coachgesprek met een jongeman, die ik uitnodigde om ook out-of-zijn-box te gaan. ‘Waar ik last van heb is dat ik thuis zoveel pieker’, zei hij. ‘Dan denk ik terug aan wat ik die dag allemaal heb gedaan op het werk. En ik blijf maar denken, reflecteer op mezelf en analyseer mijn eigen handelen. Ook als ik dan naar bed ga, blijf ik maar denken. Ik kan er soms niet van slapen.’
Nadat ik hem zijn verhaal had laten doen, vroeg ik hem of hij een tip wilde om weer makkelijker in balans te komen. Ik vertelde hem over de zogenaamde ‘cirkel van denken – voelen – doen’. En welke relatie deze heeft met in balans zijn. Ik schetste de mogelijke valkuilen en effecten op ons functioneren wanneer één van de drie componenten achterwege blijft.
Ter illustratie vertelde ik een eigen ervaring. Vroeger was ik een piekeraar pur sang. Dat was al minder toen ik een functie kreeg, waarbij ik eindverantwoordelijk werd voor een team. Iedere dag reflecteerde ik me suf op mijn handelen en voelde me daar af en toe behoorlijk zwaarmoedig bij. Nu woonde ik in die periode bijna een uur fietsten van mijn werkplek. En het piekeren ging natuurlijk door op de fiets. Maar ik ontdekte ook dat, terwijl ik op de fiets in beweging was, ik geregeld creatieve ingevingen kreeg. Waardoor ik bij thuiskomst al diverse opties voor handen had hoe ik het de volgende werkdag anders aan kon pakken. Waardoor ik weer opgeladen was en vol goede moed verder kon.