‘Trauma’s worden aan kinderen doorgegeven, tot iemand de pijn wil voelen’. Het is één van de citaten uit ‘Elke familie heeft een verhaal’ van Julia Samuel. Vanuit haar vak als psychotherapeut beschrijft ze op invoelbare manier de weg die ze is gegaan met acht van haar cliënten. En hun families. Herkenbaar, leerzaam en op toegankelijke wijze onderbouwt met de laatste wetenschappelijke inzichten. Het boek is nu in huis en stapje voor stapje ben ik het op me in laten werken.
‘Elke familie heeft een verhaal. Een verhaal van liefde en verlies, vreugde en verdriet. Onze relaties met anderen hebben een fundamentele invloed op onze gezondheid en geluk – en familie is de enige relatie die we nooit kunnen verbreken. Juist de dingen die aan het blote oog niet zichtbaar zijn, leven in ons door. Zo staan traumatische gebeurtenissen, zolang ze niet zijn verwerkt, op scherp in ons lichaam, klaar om ons ook tientallen jaren later nog te bespringen. Gedrag dat voort kan komen uit trauma is onvoorspelbaarheid, drift, ineens ontploffen, juist heel stil worden en je afsluiten, of steeds maar bezig willen blijven. Dat zijn overlevingsmechanismen, zo kunnen we dealen met trauma en extreem ingrijpende gebeurtenissen. Maar met dit gedrag los je je verleden niet op, je geeft het door aan je kinderen.’
‘Er bestaat een theorie, die stelt dat een traumatische gebeurtenis die wordt weggestopt in plaats van verwerkt, net zo lang aan de volgende generaties wordt doorgegeven tot iemand bereid is de pijn te voelen. De epigenetica, de wetenschap die de invloed van ervaringen en omgeving op ons DNA bestudeerd, kwam tot hetzelfde inzicht: een trauma verandert het besturingssysteem van ons lichaam – en leidt tot een sterkere reactie op externe prikkels, omdat de amygdala wordt geactiveerd, het deel van de hersenen dat onze vecht-of-vlucht reactie regelt.’
‘Hoe je ouders met trauma in hun leven omgaan, beïnvloedt jou. En zelf kun je dat trauma weer doorgeven aan je kinderen. Hoe we die cyclus doorbreken? We kunnen alleen repareren wat we onder ogen durven zien. Wat we in het licht durven zetten en onszelf en elkaar vertellen.’
Wij als kinderen en kleinkinderen van Indische (groot-)ouders zijn opgegroeid in een wij-cultuur, waarin zwijgen werd gewaardeerd. Zwijgen is een overlevingsstrategie geworden. Praten over persoonlijke kwesties en emoties heb ik niet van huis uit meegekregen, jij wel? Ik heb het later alsnog geleerd, waardoor ik stukken heb kunnen helen en meer veerkracht en levensvreugde heb ontwikkeld. Wil jij ook jouw onderbelichte Indische stukken tot ontwikkeling brengen? Het paradoxale is dat wanneer we de lastige kanten van onze Indische roots niét in het licht brengen, we nooit zullen ontdekken welke kwaliteiten er in opgeslagen liggen.
Op 11 september start de training Heel Indisch. Verspreid over drie zondagen kom je samen met een groep van maximaal acht Indische mensen. Onze familieverhalen, onze beleving daarvan en de zingeving daaraan vormen de kapstok voor onderzoek en reflectie. De handvatten die in het boek ‘Elke familie heeft een verhaal’ worden aangereikt zijn integraal onderdeel van het programma. Met als doel om niet onze last, maar onze onvoorwaardelijke liefde door te kunnen geven aan de volgende generaties. Jouw woorden kiezen doe je alleen, oefenen in onvoorwaardelijk luisteren en helen kunnen we samen.
Wil je meer informatie? Noteer dan alvast in je agenda de informatieavonden op 19 juli en 30 augustus in Connected Haarlem. Graag van tevoren aanmelden, gezien beperkt aantal stoelen. Wil je kennismaken en bespreken of deze training iets voor jou is? Neem dan contact met me op en dan prikken we een tijdstip.