Ik zat in de zaal bij een voorstelling van een Indische cabaretier. In hoog tempo voerde hij zijn publiek mee in grappen en grollen. Doorspekt met de klassieke tongval, sloeg de ‘aduh, senang tog?!’ ons flink om de oren. En natuurlijk over Indische gebruiken, zoals de guling, sapulidi en botol tjebok. Op een gegeven moment ging het over onze opvoeding en die ‘pedagogische tik om je oren’.
‘Ajoh, je weet, een tik van middelvinger tegen je oorlel, of die pak ransel, aduh, zo venijnig!’ Salvo’s van gelach en gebulder in de zaal, weer hilariteit alom.
‘Ajoh, steek je hand op, wie ken dit?’ Ik dacht: hiero, ik ook! Dus ik mijn hand in de lucht.
Op dat moment keek ik om me heen. Driekwart van de aanwezigen in de zaal zat daar met de hand omhoog. En opeens voelde ik behalve de lach, ook verdriet. In de onderstroom voelde ik een immens leed aan grensoverschrijdend gedrag, dat op deze manier zichtbaar werd. Niet alleen ik, maar zoveel andere Indische mensen. Grensoverschrijdend gedrag, fysiek of mentaal, we zijn het toen ‘gewoon’ gaan vinden. Als iets dat er kennelijk bij hoorde. Het geweld uit de oorlog van mijn ouders heeft in mijn opvoeding nog decennia lang nagetrild. Mijn ouders, ooms en tantes zijn er allemaal niet meer. Maar hun verzwegen pijn en onmacht, alles bevindt zich ook in mij.
Als ik wil helen, hoe kan ik anders dan mijn aandacht bij mijzelf te brengen? Wat ik heb te doen is openen, mijn verhaal delen en voelen welke emoties daaraan verbonden zijn. En het maakt niet uit na hoeveel jaar, nu naar de oppervlakte willen komen. In goed gezelschap van andere Indische mensen kunnen we een empathisch oor en herkenning vinden. En erkenning voor mijn versie van hoe ik de Indisch roots heb beleefd.
Dit jaar organiseer ik vanuit Contacttrainingen een paar keer Indische Stamtafels. Een middag en avond voor verschillende generaties om samen te komen en ervaringen uit te wisselen rondom ‘Indisch zijn’. Geïnspireerd door de generatietafels waaraan ik zelf ben aangeschoven, zet ik deze verbindende bijeenkomsten graag op kleine schaal voort.
Deelnemen aan een Indische Stamtafel brengt je herkenning in de verhalen van andere Indische mensen. Tegelijkertijd zijn er altijd aspecten die voor iedereen in zijn/ haar gezinssituatie uniek waren en zijn. Maar meer kennis van de context waarin de geschiedenis zich heeft afgespeeld kan begrip, inzicht en rust geven. En wie zijn geschiedenis kent, hoeft deze zelf niet te herhalen. De wortels van ons Indische verleden hebben hun sporen achtergelaten in jou, maar hoeven je heden en toekomst niet te bepalen. Door inzicht in die patronen, kunnen we ze loslaten en nieuwe, krachtiger wegen inslaan. Voor onszelf en de generaties na ons. Samen zullen we achter de schaduwkanten ook lichtheid te ontdekken. Voeding voor mind, soul en – wel degelijk – onze body’s, want we ronden af bij een heerlijke rijsttafel in Heemstede.